Nawigacja |
| Kalendarz |
Brak wydarzeń. |
| Nowości wydawnicze |
| Ankieta |
»"Nie bój się życia" Katarzyna Miller |
| Fragment ksi±żki Nie bój się życia Moim pierwszym wspomnieniem jest lęk. Mam jakie¶ dwa lata, siedzę na nocniku i przeżywam panikę samotno¶ci i pozostawienia. Nikogo przy mnie nie ma! Teraz wiem, że pewnie niania wyszła wtedy na chwilkę do sklepu, ale dla małego to wieczno¶ć. Na szczę¶cie drugim ¶wiadomym wspomnieniem jest zachwyt nad piękno¶ci± zielonego trawnika z żółtymi mleczami. Długo moje życie oscylowało między lękiem a zachwytem. Jako dzieci przeżywamy wszystko po raz pierwszy. Jako gatunek dostajemy w wyposażeniu lęk egzystencjalny; przed ogromem wszech¶wiata, przed nasz± w nim maleńko¶ci± i znikomo¶ci±, brakiem odpowiedzi na pytanie o sens istnienia. A je¶li się jeszcze doda do tego przeróżne indywidualne historie życiowe, pełne niezrozumień, niedokochań, strat, katastrof i udręk - musimy uszanować i docenić nasze strategie przetrwania, które pozwoliły nam dotrzeć do dnia dzisiejszego. Brawo za nasz± dzielno¶ć, upór, odwagę i inteligencję w wytwarzaniu wszelkich mechanizmów obronnych! Ale też biada nam, bo się do tych mechanizmów tak przywi±zali¶my, tak się nimi automatycznie posługujemy, że nawet czasem nazywamy je, o zgrozo, swoj± istot±! Jak wrócić do SIEBIE? Jak żyć, czerpać ze swej istoty, a nie z krzywych podpórek, które już się przeżyły i przeszkadzaj±, zamiast pomagać? Ponieważ spotykały nas krzywdy, nauczyli¶my się im zaprzeczać, racjonalizować je, wypierać, tłumić lub odwrotnie - ro¶cić sobie z ich powodu specjalne prawa, na zmianę usprawiedliwiać i potępiać siebie i innych. Wielu rzeczy, których życie nam dostarcza, w ogóle nie chcemy, udajemy, że ich nie ma, uciekamy przed nimi, a przede wszystkim, boimy się. Staro¶ci i starzenia się, ¶mierci i umierania, choroby, ubóstwa, zdrady, osamotnienia, porażki, błędu, braku wygranych, krytyki, odrzucenia, bezradno¶ci... Będę w tym miejscu dzielić się z Wami swoj± wiedz± o tych lękach. Ogromnie mi zależy na tym, żeby¶my je szanowali, ale nie ulegali im, liczyli się z nimi, umieli je nazwać i przeżyć, ale nie byli ich ofiarami. W ¶wietnej ksi±żce A.A. Mime'a (tak, tego od Kubusia Puchatka) pt. Dwoje ludzi m±ż co prawda kocha swoj± żonę, ale jej ci±gle nie docenia. Aż do dnia, kiedy bior± udział w poważnej dyskusji z przyjaciółmi o tym, co jest najważniejsze w życiu. Kto¶ mówi miło¶ć, inny pieni±dze, następni zdrowie, rodzina, bezpieczeństwo... Nagle odzywa się żona: „Najważniejsze to nie bać się!". Wszyscy milkn± z szacunkiem i przyznaj± jej rację. (...) Ľródło: http://www.dobreksiazki.pl |
| Współpracują z nami |
 |
© Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna w Brzegu Dolnym
